प्रार्थना.. आता एकच...

कोपरापुढचे हात सुने होत नाहीत, विटत नाहीट, विरत नाहीत,
त्रासदायक माणसांची विल्हेवाट कशी लावतात ?
बोळकं झालेल्या तोंडात पेज भरवताना
दोन चमचे उकळतं पाणि टाकावंसं वाटतं आहे
माझी म्हणावी अशी अपेक्षा उरलेली नाही
माझे म्हणावे असे ' हे ' पण फार उरले नाही
गोळ्या,सुया, सलाईन ह्यांचा वरखर्च
रक्त संपत आलेल्या देहाला आज पेज पचणार की नाही ??

रात्र उलटताना पुन्हा त्याच स्क्रिनकडे लक्ष जाते
श्वासाचं पुक्क अन उश्वासाचा ट्यॅन
बाजुला लटकवलेली पिशवी अन कॉटखालचं पॅन

मरणाची भिक्षा मागतात ह्यांचे सुरकुतले हात
दिसु लागतो बाजुचा पडद्यामागं मेलेला
ऐकु येतो त्याच्या बायकोचा शोक
अशावेळेस हात कुणासमोर जोडू?
कुणासमोर मागु, स्वातंत्र्य अशा शोकाचं?

दवाखानातल्या ह्या एकविसाव्या रात्री
पुक अन ट्यॅन ऐकताना वाटते आहे
उद्याचं कोवळं उन ह्यांच्या मिटत्या डोळ्यांवर कोसळण्याआधीच
मिळाली थोडी आंतरिक शक्ती तर
तर
.
.
.
.
ती पिवळी नळी ओढावी म्हणते........

Print Page